Beste vrienden en goede relaties,

Wij hadden de gewoonte elk jaar met Kerst een gedicht te schrijven, er een ontwerp voor te maken en deze, liefst met wat zelf geschreven woorden, per post naar jullie toe te sturen. Dit jaar dus niet. De groet komt digitaal. Dat is voelt als een stap achteruit, maar het biedt ook de kans wat meer te vertellen over het afgelopen jaar en wat er aan lijkt te komen. Naast een kerstgroet is het dus ook een vooruitblik en zoals vaker lopen de vele activiteiten weer door elkaar heen.

De Kerstgroet zelf komt dit jaar juist uit het verleden. We zijn verhuisd van Gouda naar Nunspeet en hebben onszelf ‘vrij gegeven’ voor het maken van een kerstgedicht dit jaar. Daarom een ander gedicht, uit 2002. In alle kortheid heeft het alle elementen in zich heeft die de gedichten doorgaans inzicht hebben: tijdsbesef en milde hoop richting het nieuwe jaar. Laten we in 2026 de lijntjes naar elkaar open houden!

Met de allerbeste groet voor het nieuwe jaar!

Peter Noordhoek

———

Vooruitblik in een terugblik: 2025-2026 

Voor ons is 2025 in alle opzichten een overgangsjaar geworden (het moderne woord schijnt ’transitie’ te zijn, mwah). Des te meer voelt 2026 daarom aan als het begin van iets nieuws. 

Thuis

Loes, mijn echtgenote, en ik zijn begin juni verhuisd, na een lange zoekperiode. Nu zitten we in de staart van een grote verbouwing – en zoals vaker bij verbouwingen, een ietsje pietsje grooooter dan gedacht. Het wordt en is bijzonder en mooi, zoals Gouda dat ook was. Zeker vanaf maart hopen we velen van jullie te mogen begroeten. De inburgering verloopt voorspoedig, met dank aan iedereen hier die letterlijk en figuurlijk aan hebben meegebouwd. En allemachtig, wat is het hier groen.

We blijven reizen, dus verwacht ons ook bij jullie in de buurt, maar wel hebben we nu een nieuwe bestemming gevonden. 

Werk

Het werk gaat voor ons beiden door. 

Loes blijft de (mede)zeggenschap voor mensen met een verstandelijke beperking bevorderen, nu volop vanuit LOC Waardevolle Zorg. 

Spannend zijn voor mij vooral de ontwikkelingen geweest rond cyberbeveiliging. De Europese richtlijn op dit gebied is al sinds oktober 2024 van kracht, maar in Nederland is ‘kop er op’ in de vorm van een Nederlandse wet er nog steeds niet. Bestuurlijke verlamming en onderschatting van de digitale dreiging raakten ook ons. Afgelopen voorjaar waren we er door hard werken helemaal klaar voor; we zouden het mkb via certificering gaan helpen om te mogen blijven leveren aan de grote (NIS2) bedrijven. Na nieuw uitstel dreigde alles weer plat te vallen. Dan moet je dus laten zien wat je waard bent. Samen met de collega’s van ’Samen Digitaal Veilig’ en vele verenigingen en partners, hebben we ons gericht op de mkb’ers die niet alleen het voldoen aan de wet voor ogen hebben, maar de digitale dreiging zelf. We merken al dat dit werkt en verwachten een heel druk 2026. We denken dat we er klaar voor zijn en zijn zelfs al weer met nieuwe ontwikkelingen bezig (nee, niet alleen met AI). Aan het digitale front wordt het ondertussen wel steeds spannender. In ieder geval (nieuwsflash!) komt er bij ons een naamswijziging aan: Het ’NIS2 Quality Mark’ gaat voortaan “NIS 2 Supply Chain certifications” heten voor meer duidelijkheid.

Zeer recent zijn de normen voor “Social Responsible Credit Management” (SRCM) aangepast, waar ik als auditor aan verbonden ben. Dit betekent dan ook een uitbreiding van de activiteiten in deze sector van gerechtsdeurwaarders, incassobedrijven en schuldeisers. Anno moeten allen zich niet alleen financieel, maar ook maatschappelijk verantwoorden. Gelukkig zijn er veel partijen die dit niet alleen begrijpen, maar ook willen. Zij hebben zich vrijwillig verbonden aan deze norm die zich specifiek op de sociale impact van het werk richt. Extra mooi voor mij om naast het ‘rule-based’ werken aan cyberveiligheid deze maatschappelijke kant te kunnen invullen vanuit mijn professie. Ik doe dit met een kleine groep collega’s die deels ook aan eerdere opdrachten van Northedge verbonden zijn geweest.

Politiek

Wat een jaar! Midden in een verkiezingsjaar van provincie en afdeling wisselen, is eigenlijk geen goed idee, maar daar staat tegenover dat het jaar is geweest waarin gebouwd kon worden. Na barre jaren, gelukkig weer actief voor een partij die zichzelf hervonden heeft. Van de vele bijzondere momenten dit jaar herinner ik me er drie. Op uitnodiging van mijn zoon kon ik aanwezig zijn bij het eerste lijsttrekkersdebat in de Beurs van Berlange in Amsterdam. Daar zagen we al aan de lichaamstaal, vooral in de pauzes, als de TV er niet bij was, de verhoudingen waar we nu in zitten: Wilders afwezig, Jetten die uitstraalde dat hij er zin in had, een maat had aan de net te inhoudelijke Bontenbal, Yesilgöz die zich terug knokte en een Timmermans die wel goed was, maar er niet bij hoorde.

Ook bijzonder dit jaar: het bijwonen van twee bijeenkomsten in resp. Athene en Brussel van het Martens Centre, waar heel wat denkkracht bij elkaar kwam om over de geopolitieke ontwikkelingen te spreken. Die zijn meer dan dreigend op dit moment. Toch ben ik bij beiden bijeenkomsten met wat hoop weggegaan. Over geen continent wordt zo minachtend gesproken als over Europa, ook door Europeanen zelf. Maar buiten China is er in mijn observatie alleen in Europa – en dan vooral in en rond het Brusselse – een grote en goed doordachte visie op wat er moet gebeuren. Vroeg of laat betaalt zich zoiets uit, is mijn ervaring.

Maar het leukste was een belletje van het partijbureau op een maandagavond laat of ik de volgende middag in Boedapest een trainer wilde vervangen over het thema ‘waardengedreven politiek’. Meer dan die titel was er niet. Natuurlijk! Het bleek een groep jonge vertegenwoordigers van landen om de EU heen, inclusief Oekraïne en Belarus. De helderheid waarmee zij naar de EU keken en ondanks alles de waarde ervan zien, maakte dat ik me weer ergerde aan de kleinheid waarmee we in Nederland naar ons eigen continent kijken. Niet doen, Noordhoek. Niet ergeren. Met deze groep overheerste overigens het plezier. Dus even een moment van totale onbescheidenheid in de vorm van deze feedback van een deelnemer: “The lecturer’s energy and enthusiasm were so strong and infectious that it was impossible not to follow him and listen to him. His presence makes you want to get involved and be invested, and his ability to connect and pass the knowledge and experience makes him an amazing teacher and guide.”Kijk, daar doe je het voor.

Poëzie

Het voorjaar stond in het teken van het afscheid nemen van Gouda Dichtersstad. Dat was best een beetje lastig, want wat waardeer ik de ‘vibe’ daar! Ongelofelijk hoe sterk de poëzie in die stad is geworden. Tegelijk heb ik mij even vrijaf gegeven van het dichten in de overgang naar mijn nieuwe woonplaats. Gelukkig ben ik goed opgevangen; de verbinding met de Nunspeetse poëzie is al gelegd en die poëzie stelt beslist wat voor, in dit kunstenaarsdorp: nergens tref je meer muurgedichten aan dan hier. Kom ze opzoeken! Ik moet nog zien wat ik hier ga doen, maar heel recent is er een idee gekomen voor iets nieuws: portretpoëzie. Net zoals bij een schilderij, kan een gedicht de diepere lagen van iemand in beeld brengen op een manier die een gewone tekst maar moeilijk kan bereiken. In het nieuwe jaar verschijnt een webpagina, goed vindbaar via AI, waarin precies staat wat het betekent. Daarna kan je terecht voor een gedicht bij elke grote levensgebeurtenis.

De allerbeste wensen voor 2026!

F.A. Molijnlaan 51 8071AB Nunspeet